Website van de wijkvereniging Vonderkwartier Eindhoven

Vonderportret januari 2020

Het eerste Vonderportret van 2020 is van mevrouw Sausele. De 90-jarige  Theodora is geboren in Indonesië, waar ze de onafhankelijkheidsstrijd heeft meegemaakt. Tegenwoordig woont ze alweer zes jaar vredig in Vonderhof.

Wie ben je?

Theodora’s leven begon goed. Samen met haar acht broers en zussen groeide ze gelukkig op. Toen ze elf jaar was veranderde dit, want de oorlog begon.  Haar vader werd opgeroepen als marinier en overleed op jonge leeftijd. De Japanners kwamen aan de macht en namen twee van haar broers mee. Zij kwamen nooit meer terug.

Zodra de Japanners weg waren, werd het hele gezin door de Indonesiërs in een kamp gezet. Dit was een zware tijd die zo’n twee jaar duurde. De verschillende families probeerde samen het gebrek aan school  op te vangen, maar een echt diploma heeft Theodora nooit gehad. Na de bevrijding in 1947 vertrok de familie naar Java waar iedereen een eigen gezin kreeg. In de jaren 50 verhuisden al haar broers en zussen naar Nederland. Omdat Theodora’s man bij de politie werkte, hielden zij de Indonesische nationaliteit en konden ze dus niet mee.

In de jaren die volgden veranderde Indonesië flink. Het werd er heel Amerikaans en er werd alleen nog maar Engels gesproken. Theodora en haar man voelden zich buitenlanders in hun eigen land. Toen zij ook een Nederlands paspoort kregen, vertrokken ze dan ook graag. Samen met hun acht kinderen kwamen ze, na een paar dagen Bennekom, in Maastricht terecht. Daar hebben ze zeven maanden in een pension gewoond. Zodra Theodora’s man een baan als Laborant bij Philips kreeg, zijn ze naar een woning in Eindhoven verhuisd. De eerste twee jaar in Woensel en daarna zijn ze naar Gestel gegaan.

Op zestigjarige leeftijd is Theodora gescheiden en waren alle kinderen uit huis. Ze werkte als caissière bij supermarkt de Gruyter en ging als vrijwilliger veel op bezoek bij eenzame ouderen in de wijk. Samen kletsen en spelletjes spelen met een kopje koffie.  

Waar kan de wijk je van kennen?

Toen het tijd werd voor een verzorgingstehuis mocht Theodora zelf bepalen waar ze heen wilde. Ze koos voor Vonderhof door de warmte die ze daar voelde. Ze is nog steeds heel blij met die keuze, want ze zit er fijn. Ze leest en puzzelt veel, maar doet ook graag mee aan de vele activiteiten van het huis. Samen muziek luisteren, spelletjes spelen of winkelen in de stad: Theodora is erbij!

Ondertussen is Theodora de enige van het Indonesische gezin die nog leeft. Gelukkig heeft ze met haar eigen kinderen toch een hele grote familie opgebouwd. Zo heeft ze zeventien kleinkinderen en vier achterkleinkinderen. Met Kerst heeft ze dus wel drie dagen een volle kamer gehad. Ook in 2020 zal de familie regelmatig naar Vonderhof komen, want daar zit een hartstikke tevreden moeder, oma en super-oma.

OPROEP

Ondanks de warmte die Theodora voelt in Vonderhof, geeft ze aan dat ze soms toch graag wat meer aandacht zou krijgen. Omdat het hardwerkende personeel daar niet genoeg tijd voor heeft, is er behoefte aan meer vrijwilligers. Samen wandelen, linedansen, kienen, of gewoon een kopje koffie drinken. Net zoals Theodora vroeger zelf ook deed. Help jij mee om Theodora en andere bewoners nog meer thuis te voelen in onze wijk? Loop gewoon eens binnen.